zaterdag 10 maart 2012

SAMPAN en VERHALEN. (Deel 3)





SAMPAN EN VERHALEN. (3)





SAMPANS IN ABERDEENHAVEN HONG KONG. (1972)


Zowel Singapore als Hong Kong kenden tot het einde van de vorige eeuw nog een levendige bedrijvige handelssampanhaven. Een haven waar de mensen woonden op hun schepen, schepen werden gebouwd en vracht werd in- en uitgeladen.
Stads vernieuwingen, wat al niet meer, deden deze drijvende woon- en werkgemeenschappen op- en aan het water verdwijnen. Een volk levend van- en op het water werd in moderne flatgeboluwen ondergebracht.
Alleen de drijvende, kapitaal verdienende, restaurants bleven als touristische attractie liggen of kregen zelfs een betere lokatie. Wat er nu nog is, is voor de tourist.


( Een visserssampan vaart de haven binnen.)

Als ik in Hong Kong was ging ik altijd naar Aberdeenhaven. Het was er zowel aan de wal als op het water een bedrijvigheid van jewelste. Hier maakte je kennis met het leven van deze 'watermensen'. Goederen werden in- en uitgeladen, vaak gelijk verhandeld, en verse vis, kreeften, garnalen en diverse soorten zeevis gingen over van de visser naar de handelaar of de restaurant koks. Luidruchtig werd er in het Kantonees gehandeld, dat je dacht dat ze ruzie stonden te maken. Voor een Westerling een onbegrijpelijke gemeenschap.




( Het vrouwtje wrikt de sampan door de haven.)




Keer op keer keerde ik terug naar deze plaats om de sfeer en cultuur van het Verre Oosten op te snuiven. Steeds weer liet ik me door de haven rondvaren en vaak door het zelfde vrouwtje wat me als klant herkende.


Zo werd ik aan boord van de woonsampans ( eigenlijk kleine jonken) uit genodigd om thee te drinken of iets te eten. Dit smaakte me vaak beter dan in een van de drijvende- en dure restaurants. Ondanks de kleine leefruimte was het schoon aan boord.


Het was de jonge generatie die mijn Engels vertaalde in hun Kantonees en zo ontdekten dat ik zelf zeevarende was. Dit schepte weer banden, vertrouwen en begrip. Ze namen me mee naar een scheepswerfje waar de sampans en de kleine jonken werden gebouwd zonder tekening en misschien daarom, dat ik er geen foto's mocht maken van de scheepsbouwer.


Jaren lang ben ik hier terug gekomen en ook de dingen zien veranderen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten